wishes and Thanks...

 Σας ευχαριστώ απο καρδιάς για τις αμέτρητες ευχές σας, για τα γενέθλιά μου!

Να έχετε υγεία και ευτυχία!

Και να μετράτε χαμόγελα όχι χρόνια, αυτά είναι που μετράνε πραγματικά…🤍

Στην Τούρτα - και στα 100 χαρούμενα γενέθλια!

ΠΑΙΔΕΙΑ « Νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ »

Όταν ο μέσος άνθρωπος δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει ένας  Χ  τομέας, τότε δεν είναι σε θέση  να επινοήσει μέτρα και αντίμετρα για να βελτιώσει τα ‘κακώς κείμενα’ !

Η σωστή ελληνική Παιδεία ξεκινά από το ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ! Σε αυτή την τρυφερή ηλικία οφείλει η Πολιτεία να δώσει προσοχή και να καλλιεργήσει το φυτώριο, που θα δώσει αύριο τον καλό μαθητή, καλό επιστήμονα και καλό οικογενειάρχη. Τα παιδιά μας πρέπει μέσα από ευνοϊκές συνθήκες να γνωρίσουν τον γεωγραφικό χώρο που ανήκουν, να γνωρίσουν και να αγαπήσουν μέσα από διάφορες δραστηριότητες το φυσικό περιβάλλον και στην πορεία να γνωρίσουν τί έγραψε αυτός ο τόπος διαχρονικά στο βιβλίο που λέγεται ‘Ιστορία’ !

O Νόμος της Έλξης. Ο ισχυρότερος νόμος μέσα στο Σύμπαν....

 Χάρη σε αυτό τον νόμο, κάθε τι που μπορούμε να ονειρευτούμε, έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε να συμβεί.
Δεν έχει σημασία τι είναι αυτό που επιθυμούμε, αρκεί να ξέρουμε ακριβώς, τι είναι αυτό που θέλουμε, ποιο είναι το όνειρό μας....

Το όνειρό του είναι, όλοι οι νέοι άνθρωποι στον κόσμο να κατανοήσουν ότι έχουν τη δύναμη να φτιάξουν οι ίδιοι το πεπρωμένο τους και να ζήσουν τη ζωή που ονειρεύονται...

«εύ συνεταιρίζεσθαι»

Στη χώρα μας το «δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι» κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά στο Σύνταγμα του 1864. Μόλις 14 χρόνια αργότερα είχαν φτάσει τους 5.186. Ως εξαιρετικά επιτυχημένο μοντέλο, όμως, δεν άργησε να προσελκύσει και πολιτικές παρεμβάσεις ήδη από τη δεκαετία του ’30. Κι αυτή ήταν η αρχή του τέλους τους.
Οι συνεταιρισμοί, σχολιάζουν οι ερευνητές, «έγιναν πρωτίστως μηχανισμοί παραγωγής ψήφων και όχι υγιείς επιχειρηματικές μονάδες.

H οικονομία δεν είναι υποσχέσεις ή ευχολόγια. Είναι ανθρώπινες επιλογές.

Η κρίση στην πατρίδα μας είναι πρώτα ηθική κι έπειτα οικονομική. Επομένως και η έξοδος από την κρίση είναι πρώτα ηθική κι έπειτα οικονομική.

Το πρόγραμμά μας δεν αξιώνει νόμπελ οικονομικής καινοτομίας. Ζούμε ως απλοί πολίτες της πατρίδας μας και πιστεύουμε ότι αυτά που πρεσβεύουμε θα έπρεπε απλά να ανήκουν στη σφαίρα των αυτονόητων για κάθε πολίτη.

Δυστυχώς όμως, σε μία πατρίδα που απομυζούν αποικιοκράτες και κόμματα, σε μία πατρίδα όπου η αναξιοκρατία πηγαίνει χέρι-χέρι με την ατιμωρησία, δεν υπάρχουν αυτονόητα. Για να ξαναγίνουν αυτονόητα, δεν απαιτείται επιστημοσύνη. Θέληση και τιμιότητα απαιτείται.

Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις ποιό «όραμα» χτίζουν για την εθνική οικονομία;

Η ελληνική οικονομία χαρακτηρίζεται από συστηματική ανικανότητα παραγωγής εθνικού πλούτου, με πλειάδα συνδυαστικών αρνητικών παραγόντων:

Πληθυσμιακή κατάρρευση, ως αποτέλεσμα ενός ατομιστικού και εγωιστικού τρόπου ζωής που απαξιώνει και αδιαφορεί για τον πλησίον.

Πολιτική/κομματική διαφθορά στην κρατική διαχείριση.

Άπληστη και ανώριμη επιχειρηματική νοοτροπία, με διεστραμμένη εστίαση όχι στην εμπορικότητα ή την ανταγωνιστικότητα, αλλά στην επιβίωση απέναντι στη γραφειοκρατία και την υπερφορολόγηση.

Ανώριμη καταναλωτική συμπεριφορά, ως αποτέλεσμα του συστηματικού εκμαυλισμού της ελληνικής κοινωνίας

Παρασιτικός τραπεζικός κλάδος χωρίς ουσιαστική υποστήριξη επενδύσεων

Αποικιοκρατικού τύπου δέσμευση εθνικών πόρων, ως το πλέον πρόσφατο ορατό αποτέλεσμα της ξενοκρατίας.

Απουσία κοινωνικού κράτους, λόγω έλλειψης οποιασδήποτε ανάσχεσης στο μεγάλο διεθνιστικό καπιταλισμό που οφελείται από την υπαλληλοποίηση των εθνών.

Τελικά, η εθνική οικονομία δεν πορεύεται με όραμα και μακροχρόνιο σχεδιασμό, αλλά με σπασμωδικές αντιδράσεις. Φαίνεται ότι το μόνο πραγματικό σχέδιο που έχει, είναι από εκείνους που θέλουν την πατρίδα μας αδύναμη και υποτελή.

Ο Έλληνας είναι ο στοχοποιημένος πολίτης δεύτερης κατηγορίας.

55% του ελληνικού πληθυσμού είναι οικονομικά ευάλωτος και ηθικά αδύναμος, απρόθυμος να αντισταθεί στην άλωση της χώρας του με αντάλλαγμα ψίχουλα απλής επιβίωσης. Η μικρή ιδιωτική περιουσία και επιχείρησή του ασφυκτιά από τη φορολογία. Η καλύτερη επιδίωξη ενός νέου σήμερα, αν δε μεταναστεύσει, είναι να γίνει ένας χαμηλόμισθος υπάλληλος πολυεθνικής που ζει με νοίκι και με χαμηλή αποταμιευτική δύναμη, να χαίρεται με φτηνά τηλεθεάματα, να είναι πρόθυμος να βαφτίζει κάθε χαστούκι στην αξιοπρέπειά του και στην ταυτότητά του ως «έντιμο συμβιβασμό». Ένα πρόβατο για άρμεγμα και για σφαγή.

Δεν έχει ποιοτική εκπαίδευση. Πληρώνει πανάκριβα τη μετριότητα της δημόσιας παιδείας, και διπλοπληρώνει ιδιωτική και φροντιστηριακή παιδεία για να αναπληρώσει τα ελλείμματα.

Πληρώνει ακριβά για μέτριες υπηρεσίες ασφάλισης και για συνταξιοδοτικό χωρίς ανταποδοτικό χαρακτήρα και χωρίς σεβασμό στην ηλικία.

Υφίσταται οικονομικό διωγμό διότι έχει περιουσία (ΕΝΦΙΑ). Θυμίζει ποινές ιδιοκτησίας στα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Υφίσταται την απαξίωση της εργασίας του και την ευτελιστική υποκατάστασή του από φθηνό αφροασιατικό εργατικό δυναμικό, για να δώσει ανασφάλιστη υπεραξία σε λίγους.

Η υγιής επιχειρηματική δραστηριότητά του είναι επίσης υπό διωγμό, με υπερφορολόγηση, εκτεταμένα ωράρια λειτουργίας, ανταγωνισμό από πολυεθνικές, γραφειοκρατία και αδιαφορία των τραπεζών στην επενδυτική χρηματοδότηση.

Οι Τράπεζες έχουν απωλέσει την υγιή αποστολή τους ως ενδυναμωτές της εθνικής οικονομίας και έχουν καταντήσει παρασιτικοί υποχρεωτικοί κουμπαράδες.

 Το όραμά μας

Πιστεύουμε σε μία Ελλάδα που: