Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!

 «Στὴ χώρα αὐτὴ ποὺ τήνε λέω δικιά μου, ξένος εἶμαι καὶ τυχερὸς ποὺ ζῶ!»
~Κώστας Βάρναλης~

Αχ, πού ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!
~Κώστας Βάρναλης~

Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν...
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
~Κώστας Βάρναλης~

Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα.
~Κώστας Βάρναλης~

Εδώ ‘ναι η στάχτη ενός λαού, που είταν αιώνια φλόγα.
~Κώστας Βάρναλης~

Αλίμονο στον αυτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς παραδίνεται, για να σωθεί, στο έλεος του Θεού και  στους νόμους των Κλεφτών.
~Κώστας Βάρναλης~