"Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος, τον δρόμο φτιάχνεις περπατώντας......."

...ας αναλογιστούμε, αλήθεια, ποια άτομα πετυχαίνουν στη ζωή τους; Ποιοι προκόβουν και με τι είδους σπουδές!

 Σπουδάστε, λοιπόν, αγόρια και κορίτσια, το γνωστικό αντικείμενο που θέλετε πιο πολύ, ανεξάρτητα από την επαγγελματική προοπτική των σπουδών σας. Προσφέρτε αυτή την πολυτέλεια στα νιάτα σας και στον κόσμο όλο. Τολμήστε να μπείτε και σε «ανυπόληπτες» σχολές και σε υποβαθμισμένα τμήματα. Πλουτίστε τις δεξιότητες, τους ορίζοντες και τις πρακτικές ικανότητες σε τομείς που έχουν ανάγκη από ζωή, ορμή, έμπνευση και γονιμότητα....

Βάλτε τα γυαλιά στους διδάσκοντες, αμφισβητήστε τους, απαιτήστε τα πάντα, επιδιώξτε το καλύτερο επίπεδο γνώσης για σας και για τους συμφοιτητές σας που μπήκαν εκεί από απελπισία ή από ανάγκη, διαβάστε πέρα από τα μαθήματά σας, εργαστείτε, δουλέψτε άοκνα, κουραστείτε, ταξιδέψτε με κάθε ευκαιρία, διαβάστε λογοτεχνία, δείτε θέατρο, μπείτε αδίστακτα σε κάθε λογής μουσεία, κατεβείτε με τόλμη τα σκαλιά των γκαλερί, δείτε πολλή τέχνη, ρουφήξτε τη ζωή, συζητήστε για τον θεό, για τα θαύματα, για την Τεχνική, για τα χρώματα, για την πολιτική, για τα μαθήματά σας, για τη λογοτεχνία, για την ηθική, για τις αισθήσεις, για το φως, για όσα δεν βλέπετε, για την ενέργεια, για το άυλο, για το νόημα της ζωής και μην παραιτηθείτε ποτέ από αυτόν τον καλπασμό ζωής που θα σας κουράζει, αλλά θα σας διατηρεί ζωντανούς. Και βρείτε συντρόφους ακμαίους για να στηριχτείτε και να ακουμπήσετε πάνω τους και να πάρετε δύναμη να τους κρατήσετε αν πέσουν κι εκείνοι.

Επιδιώξτε αποκλειστικά την επιτυχία της ολοκλήρωσής σας, ως πνευματικά, συντροφικά και κοινωνικά όντα με αξίες και ανάστημα ανάλογο με την ποιότητα που θέλετε να σας αναγνωρίζουν! Διότι, η επιτυχία, υπό τους κρατούντες όρους και υπό τις δεδομένες προϋποθέσεις είναι, μάλλον, κάτι άτιμο. Προτείνω, λοιπόν, να μην υποκύψετε στην πεπατημένη, μη συμβιβαστείτε παίζοντας μπάλα με την εξουσία του κάθε τυχάρπαστου που έκανε καριέρα μέσω «δημοσίων σχέσεων», επειδή είχε την δεξιότητα να πλασάρει ως «πολύ» το «ολίγον» της ύπαρξής του.

Με ήπιο τρόπο ή -αν χρειάζεται- με ρήξεις, που τόσο πολύ τις έχουμε ανάγκη, φτιάξτε, περπατώντας βήμα-βήμα, τον δικό σας δρόμο στη ζωή, υπακούοντας μόνο στον ποιητή Αντόνιο Ματσάδο (1875-1939): «διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος, το δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας».

Πηγή:postmodern.gr/ ( απόσπασμα)